Eylülün son saatleri, toparlanıyordu artık. Getirdiği umutları mutlulukları içselleltirip, hayallere ortak oldu. Bazen tebessüm bazen üzüntü bıraktı. Ama tek bir gerçek vardı koca bir ay daha kaydı ellerimizden bir sayfa daha eksildi ömrümüzden. Hayallerine kavuşturduğuda oldu, hayalsiz bıraktığıda. Ardı arkası kesilmeyen mutluluklar, üzüntüler, sevinçler, umutlar bıraktı ve gidiyor. Neler getireceksin bize bilmiyoruz ama huzurlu gel Ekim… Yorma, umutsuz hayalsiz bırakma bizi. Huzurla doldur içimizi umutla doldur kalbimizi. Çok yakma canımızı. Dönüp baktıkmı keşke demeyelim hep iyki…
