Kayboluyorum anıların içinde yeniden. Bir tutam tütün ve şarap eşliğinde diri diri gömülüyorum hatıratıma. Satırlar saatlerimi sayfalar yıllarımı çalmış. Çaldığı şeylerin yerini boş bırakmadığı çok açık. Kepçeyle aldığı sevincin yerine kazanla hüzün birikmiş. Öyle bir işlemiş ki hüznü içime beni ben yapan her şeyin içinde yani her zerremde hüzün var. Bazen bir fotoğrafın köşesine bazen bir şarkının nakaratına bazense bir şehrin en canlı sokağına itinayla işlemiş. Bir başıma söküp atamayacağımı anladım anlamasına da yenilerini inşa edecek kimseyi de bırakmadım yanımda. Artık inancımda kalmadı ya yenilerini yapabileceğime yada yeni birinin yapabileceğine. Netice aynı yine hüzün satırın sonu sayfaların noktası. İnsanı yaşadıkları değil; acıları büyütür, hüznü öldürür. Kaç kere daha ölmem gerekiyor bilmiyorum ama ilk ve son kez gömülüyorum bugün. İlk ve son kez…
