Galiba hala kendimi affedemedim.
Hangi kendim hangi kendime uzun bakışlarda dalıp gidiyor, çanları kim bu denli seviyor?
Üç koca üç yüz altmış beş gün demetinden biraz daha fazlası zaman evvelinde bir dörtgene sığan bir anıyı canlandıran müziğin hangi notasında kalmışım ben.
Hiçbir benin, hiçbir sevgiliden dirhem taahhüt temennisi yok. Ben ki üç beş hızlı göz hareketinde mahpusluk çekiyorum.
İlk haftaları ekimin, neyi nasıl eksem bilmiyorum.
Öyleyse sözüm eylemim olsun; canlı ve cansıza, yaşama, bildiğimin ve bilemediklerimin farkındalığıyla kendime saygım olsun.
