İçtim yudum yudum mutluluğu, susuzluktan kurumuş avuçlarıma döktüm sevinç gözyaşlarımı. Yasaklı bir meyve tadında dünyanın en leziz nimeti. Sen zindan karanlığı desen de, hayat bir şekilde çıkıyor aydınlığa. İçindeki ışık önce seni sonra dünyanı aydınlatıyor. Ana sen göremiyorsun bunu, gözlerine inen kapkara perdeler yüzünden. Bir inanabilsen her gün doğan güneşin gücüne. Güneşsiz avlulardan, metrelerce yüksek duvarlar arasından çıkmış olduğuna bir inansan. Bitecek içinde yarattığın hapis hayatı. Gün, senin de pencerenden bir demet yaseminle gülerek gelecek her sabah. Ve sen, günden daha parlak yüzünIe dolaşacaksın hayatın geniş caddelerinde. Minnacık umutlar da olsa cebinde, yeterince sevgi yetecek hepimize.
