Bu dünyada en zor iş insan olmak. Öncelikli olarak kendisine karşı görevleri vardır insanların. Sonrada karşısındaki insanlara. Saygı, sevgi, hoşgörü, nezaket, tahammül daha nicesi.. Ben özellikle bir yere giderken ve eğer tek başımaysam bir müzik açarım insanları incelerim. Sizin insanları incelediğiniz oldu mu? Her insana bakarım önce bir sonra görmeye çalışırım. İçini görmeye düşüncelerini okumaya çalışırım. Ne yapıyor? Nereye yetişmeye çalışıyor? Acaba neden dalgın? Neden bağırıyor? Neden kaşları çatık? Neden gözleri yorgun? Ne güzel güleç… Sonra kendimce senaryolar uydurup, hepsinin de sonucunu iyiye bağlayıp gerçekte de öyle olmasını umut ediyorum. Umut ediyorum çünkü gerçek olanı düşünmek istemiyorum. Bu sefer dünya köreliyor gözümde. Her şeye olan hevesim, ruhumun yaşam algısı sıfıra iniyor. Keşke bütün bunlar umut ettiğim güzellikte olsaydı diyorum. Lakin dünyamızda milyarlarca insan var bu milyarlarca insan aynı zamanda milyarlarca da dert demektir. İnsanlar neyi ne içim kim için yapıyor değiyor mu bilinmez. Ama umarım değiyordur. Sonra acaba biri ben uzaklara dalınca, suratım mahkeme duvarı gibi olunca ya da mutsuzluğumu dışarı yansıtınca başkaları da bunu düşünüyor mudur diyorum kendi kendime. Çevreye bakındıkça şöyle bir durum fark ediyorum birde kocaman bir tahammülsüzlük. Gelin bir de tahammül seviyelerimize değinelim. Hangimiz artık bir arkadaşıyla otururken onu canı gönülden dinliyor? Hangimiz sıra beklerken oflamıyor? Hangimiz trafikte yeşil ışık daha kendinin bile yandığından yeni haberi olur olmaz kornaya basmalar,” hadi be kardeşim” havalarına girmiyor? son söylediğim biraz maganda havasında oldu ama ne yazık ki durum vaziyet bu. On insandan dokuzu da eminim ki bunu hep söylüyor. ”Artık tahammülüm kalmadı” neden peki? neden olacak insanların aç gözlülüğü, hırsı, üstün görüşü, doymaması, menfaati. Tabi sözüm meclisten dışarı. Evet bir de menfaat vardı. Bu konuya da gelelim. Kirli düşünce ve çıkarlar yüzünden, insanlar artık işine yarayan insanı kullanma peşinde. Sanırım bu yüzden de tek elimin parmak sayısını geçmeyecek sayıda çevremde olan insan sayısı. İnanın çok memnunum. İnsanların sizi kullanmasına izin vermeyin düşünün. Kimi ne için yapıyorum ve buna değiyor mu. Çıkar duygusu gözeten insan her daim yalnız kalmaya mahkumdur. Menfaat insanlığınızı öldürür. İnsanın ruhunu emer. Menfaatlerinizle insanları öldürmeyin. Menfaatlerinizi öldürün.
