Güçlünün güçsüzü olabildiğince ezdiği bir dünyada yaşıyoruz. Makamda oturan makamının gücüyle ezmiş. Güzel olan, güzel olmayanı endamıyla ezmiş. Parası olan, parası olmayanı cüzdanıyla ezmiş… Hangimizde ne varsa onunla ezmişiz karşımızdakileri…
Ama neye sahipsek bizden değil Allahtan, belki de bu kadar ölümü unutmaktandır. Hepimiz iyi insanlarız, oysa sadece insanız… Bizler eksikleri görmesek ne olur. Bizler kusurları görmesek ne olur. “Biz oturuyoruz yok efendim o fakir, o çirkin, o şundan, o bundan” bunu desek ne olur. Böyle kopara kopara, böle böle, sınıflandıra sınıflandıra tüm bağlarımızı unuttuk en gerçek şeyi insan olduğumuzu unuttuk…
Kadir DAĞ/Yazı
