Bu şehir sana küsmüş
Belki de kalbi kırık, gözleri nemli
Beklerken seni kederli
Yürürken ıslak kaldırımlarda
Topkapı’da, Eyüp’te, Emirgan’da
Laleler küsmüş de bize gülmüyor
Nerde?.. Nerde sevdiğim? diyor
Kız Kulesi’ne âşık Galata Kulesi
Seçemiyor artık sevdiğini
Boğaz Köprüsü önümde duruyor
Upuzun uzanmış da yatıyor
Hava puslu, hava soğuk
Uzaktan hayal meyal seçiliyor gemiler
Dalga sesleri hüzünlü
Haydarpaşa’da bekleşiyor insanlar
Sevdiğine kavuşacak olmanın heyecanıyla
Uzaktan sesler geliyor
Ve sisleri yararak gelen bir tren
Sevdiğine kavuşanlar mutlu mesut
İstanbul kıskanç, İstanbul sitemli
O da bekliyor sevdiğini
Sevdiği bir gün gelecek
Emirgan’da laleler, sümbüller bayram edecek
İstanbul’un yüzü gülecek
2 comments
Melankolik bir yaklaşım olmuş kardeş. Kalemine sağlık.
Vakit ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim 🙂