İyi bir yalancı istediği kişiyi kandırabilir, arkasında delil bırakmaz, her şeyi hesaplar ve her daim inandırıcıdır değil mi?
Büyük hata! İyi bir yalancı diğerlerini değil, kendini kandıra bilendir. Ben diğerlerini istediğim şekilde kandırabilirim(vicdan faktörüne takılmamak imkansız bu yüzden pek gerçekleşmez).
O kadar güzel söylerim ki söylediklerime ben bile inanırım neredeyse. Hiç var olmamış bir olayı manipüle olarak kullanabilirim. Ama asla yapamayacağım bir şey kendime yalan söylemektir… Çünkü asla bir adım ötesini düşünmeden duramıyorum. Bu benim lanetim olarak kabul ediyorum, diğerleri ise hoş bir yetenek. Bu kadar çok düşünürken hayattan zevk alamadığımı hiçbiri hesaba katmıyor. Kafanızı yastığa koyduğunuz gibi uyursunuz, bense bazen arada uyanır birkaç saat uyuyamam bazense balkona çıkıp dakikalarca saatlerce müzik eşliğinde gökyüzünü seyrederim. Arkadaşlarınızla bir yerde bir şeyler yaparken hepiniz eğleniyorsunuz, ben yapamam. Bazen saniyelik bazen dakikalarca dalar giderim. Sorana “yok bir şey”der geçerim. Kimsenin beni anlamayacağını düşünmek bile daha da derine itiyor. Ama asla bilemezsiniz; o kadar yakına girmedikçe…
