Her felaketin sonucunda üzülmeyebilirmişiz. Bunu yapabilmeyi tecrübe ettiğimde küçük trajedileri benim felakete dönüştürdüğümü öğrendim en acı şekilde. Her şey kendini ikna etmekle ilgiliymiş. Acıya da ikna, atlatmaya da ikna lazımmış.
Kalbimi paramparça zannederken, yaşanmış acıyı hiç yaşanmamışa çevirebildiğimi gördüm. Acım yok oldu, içim rahatladı, güçlü hissettim. Baş edebilmek denen şey ne önemliymiş.
Artık ısrarcı olmayacağım. Zorlamayacağım. Hayırlısı için dua edeceğim.
Zorlamak yorar yüreği, annem derdi hep ”boş insanlar için kalbini yorma”. Yormayacağım. Siz de yormayın.
