Gözlerin her şeyin ilacı gibiydi eskiden, sihirliydi.
Baktıkça bakasım gelirdi.
Susardım gözlerine kana kana içmek isterdim, doyamazdım.
Şimdiyse kanaya kanaya bakıyorum aynı gözlere.
Bakışların kalbime saplanıyor yaram büyüyor.
Kurtulmak istiyorum gözlerinden
Ve gözlerinde saklı sözlerinden!
Yaramı sarsınlar istiyorum.
Ama, sen sarma.
Dokunursan kanar çünkü en derinden.
Başkası da iyileştiremez biliyorum.
Zamanı bir narkoz gibi görüyorum;
Kalbim acıyor, hissetmiyorum.
Özlüyorum, gelemiyorum.
Seviyorum, söyleyemiyorum!
Bak’malarında çırpınırken,
Gör’melerinde boğuluyorum.
Yaram kabuk bağlasın diye gözlerinin denizinde yarama tuz basıyorum.
Sonra daha çok kanadığını görüyorum.
Hep kanayacak!
Anlıyorum…
