Şekilsiz bir cisimim ben, herkesin eline alıp istediği şekle soktuğu… Kendi yolunu arayıp da bir türlü bulamayan bir varlığım. Düşüncelerin ortasındaki kasırganın içinde boğuluyorum. İçinde bulunduğum düşünce dolu bu fanusta, sesler zihnime bir diken gibi batarken, camın ardından mutluymuş gibi görünüyorum. Tanrım, ne kadar yalancıyım ben! Çok yalancıyım, suçluyum! İnsanları kandırıp dürüstlükten dem vuruyorum! Asın beni, idam edin. Hak etmiyorum sevilmeyi, değer görmeyi. Kendi başına hayatta kalmaya çalışan, tek hücreli, oraya buraya biçimsizce uzayan bir canlı gibiyim. Kimim ben, bilmiyorum. Artık hiçbir şey bilmiyorum. Doğduğumda daha akıllıydım ben. Giderek masumiyetimi de bilgeliğimi de kaybetmiş kimsesiz bir müptezelim.
12 Haziran 2017 Pazartesi
