Savaş içindesin çocuk, yaşın ufak daha bilmesen de
Korkarsın; seslerden, öcülerden, kaybolmaktan
Bilmediğin sırlar içinde…
Varsındır her şeyin içinde biraz eğer bu var olmaksa
Her geçen günde hatıralar kaybolmakta…
Büyürsün… Buna sevinerek büyürsün
Ve yürürsün… Karanlığa aşık bir şekilde yürürsün.
Binlerce yol denersin, aslında hala küçüksün.
Sonra mı çocuk? Kendi karanlığında düşünürsün…
Yıllar geçer fakat büyüyen sadece sayılar olur. Yıllar geçtikçe çürürsün
Sen hep yürürsün çocuk, hayatsa gücüne giden yolda ilerler
Gökkuşağı parıldarken yüzüne kirlidir tüm renkler…
Ay hep senin peşindedir sanırsın ama…
Aslında o bile karanlık yüzüyle arkandan küfreder
Farkına varmazsın gerçeklerin… Ya da boş verirsin işte
Bazen de içine attıklarına tercüman olur ufak bir şişe
Hayatınsa bir sinema ama sen yetişemeden kapandı gişe
Karanlıkta kaybolursun çocuk…
Savaşırsın ama nermin yok süngün bozuk
Ve bu hayatın sana karşı olan en büyük kozu
Büyüyen bedeninde yılların yorgunluğu kiri tozu
Karanlığın içinde kaybolan mavi bir mutluluk pozu
Aslında olanlarla aklında olanlarınsa arası bozuk
Sen ne kadar bilmesende o karanlık sensin çocuk…