Küçük bir şairdim ben.
Küçücüktüm daha.
Küçücüğüm daha.
Aşık oldum ben.
Ne olduğunu bilmeden.
Kalbimin ritminin bozulmasından geçtim, zaman zaman yoklar oldum kendimi hala yaşıyor muyum diye. İlk defa bir adamı tanıyıp da sevmelerden vazgeçtim. İlk defa bir adamın göz bebeklerinde gördüm kendimi. İd’imi ararken orada buldum bana dair her şeyi. Tanımadığım bir adama ilk bakışta tutuldum ben.
Sonra yürümeyi unuttum.
Konuşmayı unuttum sonra.
Yağan yağmurlar kurudu birden.
Güpegündüz oldu ortalık.
Bir adam doğdu geceme.
Hayatıma damdan düştü resmen.
Mantığımı kaybettim ve onu aramaktan da vazgeçtim. Neyin nesi olduğunu bilmediğim küçük bir adama aşık oldum ben. Küçük dünyamı uydusu yaptım onun. Bir daha göreceğim zamanları hesaplar oldum. Gözlerimi kapattığımda, karanlığımda buldum onu. Aldığım her nefeste ona dair her şey… O var her günümde.
Ben küçük bir kız…
Küçük bir şair…
Aşık oldum ben.
Kim olduğunu bilmediğim
Bir adama.
Gülüşüne dünyaları sildiğim,
Kokusuna sarıldığım
Ve yosun tutmuş bütün umutlarımı
Yeniden ayağa kaldırdığım
Küçük bir adama
Aşık oldum.
Ve buldum!
Yıllardır aradığım kendimi
Onda buldum.
