Bir yol var ki görünmüyor sonu,
Gittiğin yer sırlı,yürüdüğün yol sırlı.
Gelecek ellerinde kapalı bir kutu,
Anahtarı atılmış,çözülmüyor sırrı.
Kalbini parçalayıp dağlasan bile,
Yolun sonu söylenmez, saklıdır hala.
Dünyanın tüm anahtarlarını verseler de,
Kutuyu açmaya yetmeyecektir daha.
Bir gün gelir, sen yolun sonundasın,
Ömrünce beklediğin işte o andasın.
Kutunun kilidini açtıkları an,
Ömrüne bakarsın, boşuna çabalamışsın.
Meğer zamanı çok cömert harcamışsın.
Meğer ne gereksiz şeylere üzülüp ağlamışsın.
Meğer ne kadar da aptalmışsın!