Hayatın en kötü yanıdır bu gece bir basına kalmak yalnız sen ve aklınla ne yaptığını düşünürsün nasıl yaptığını ne olduğunu ya da ne olamadığını düşünürsün boğulursun düşüncelerinin icinde kimler gelmiş kimler geçmiş diye bakarsın hayatından en çokta kendine bakarsın geçmiş miyim diye hâla benden bir şey olur mu diye bu umutsuzluktan bu kederli halimden kurtulabilir miyim diye Ya da nasıl kurtulurum diye düşünürken gözünden bir damla düşer ama bu neyin damlasıdır ne için aktı bu göz yaşı sinir mi öfke mi nefret mi ne icin akıyor neden damlayıp gitti hayatımda böyle mi olacak bir gözyaşı gibi damlayıp gidecek ben ne olduğunu anlamadan ne zamana kadar istediğimiz hayatı yaşayamacagız her güne nefretle uyanacağız hiçbir uykuya huzurlu uyuyamayacagız ne zaman düzelecek birini mi bekliyor hayatımız düzelmek icin yoksa kendimize gelmeyi mi nasıl kendine gelir ki insan sensin ek anlamıyla da kendisindeyken aslında böylr icinden parçalar kopar acılarıyla bütün olmus ama hala kendisi degil midir insan mutlu iken mi sadece kendimiz de oluruz ki mesela ben sadece yazı yazarken kendimdeyim her zaman da öyle olacağım galiba hiçbir zaman sıkılmayacağım kalemimi tutamaktan cünkü insanlara anlatamayacağım her şeyi her zaman sonsuza kadar dinleyen tek varlık kalem belki de onun icin bu kadar yüce kılınmıs tek dostumuz tek sevgilimiz kalemdir belki de ondandır böylr olmamızın sebebi.