Her şeyin üstesinden geliriz kalbim;
Çarpma öyle deli gibi
Bu şiirde umudun şiiri olsun, kalemim;
Sapma bu gün çıkmaz sokaklara
Şekersiz bir kahveyle eşlik edelim akşama
Rüyasız Geceleri unut, akşamlar bizim olsun
Göz yaşlarının yakarışıyla dua edelim; Allah’a
‘Sen ağla kalbim, ağla‘
Kirinden, pasından arın ki,
Geceleri seyir etmeye yüzümüz olsun
Senin (gönül) pencerenden bakalım hayata,
Benimkinde sessiz sokaklar..
Aslında bu sokakların kimsenin duymadığı çığlıkları var Kimseler bilmez kalbim,
Bu sokaklar geceleri yıldızlarla şiirleşir
Ah! Bu sokakların kilometrelerce hikayeleri var
Kim bilir kaç hayal döküldü yıldızlardan kaldırımlara
En marka ayakkabılarımızla ezdiğimiz
Kimse bilmez kalbim,
Sen ve benden başka Kimseler hissedemez.
Senin pencerenden bakmadıkça
“Oysa hayallerimiz yıldızlar kadardı”
Hayallerimiz mi ufaldı, yıldızlar mı karardı.?
Aman dur kalbim, bu kadar acımasız olma
Bu şiir umudun şiiri
Bu sokakların elbet bi çıkışı var, hüsrana ne hacet
Bu yolda geri dönüş yok.
İlerde ki yeni şehirleri seyret
Hadi, bu gece hayalleri yerden toplayalım
Sessiz bir çığlıkla yeniden yıldızlara yollayalım
Yıldızlar kadar hayallerimiz olsun
Bu gece penceremizden mehtabı gözetleyelim
Ezansız bir namazla yitik güneşlerde sabahlayalım
Sen rahat ol kalbim
En gözde odanda bu imanı barındırdıkça
İzin vermem hayallerinin ayaklar altında ezilmesine
Ve bu sokaklar sessiz kalmazlar merak etme
Sessiz kalmazlar yıldızdan hayallerine
Yitik bir güneş ve yoldaşı serseri kaldırımlar,
Bize öncü olsun; önden giden atlılar
Şimdi yavaşla kalbim..
Arkanı dönüp bir bak kızıllaşan gökyüzüne
İşte dünyanın bu en güzel rengine,
okkalı bir şiir gerekir
Ama sen dur kalbim. Bu renk seni aşar..
Sen dur Ruhumun kalemi elindedir…
Zeynep Akay
