Gün doğduğu zaman açığa çıkardı göz yaşlarımızın ardından gelen kelebekler.
Biz kim miyiz?
Biz herşeyiz.
Biz senin yaşadığın bütün kalp kırıklarıyız.
Duyduğun bütün pişmanlıklarınız.
Bütün duyguların.
Bütün yaşadıklarınız.
Hani bizi görmezden gelmesen artık.
Bizsiz seçimler almasan.
Mantıksız diyip saklanmasan.
Hissettiklerini gizlemesen.
Hayatı biraz yaşasan.
Bizde seninleyiz.
Sen bize hiç söz hakkı vermedin.
Bizde üzülüyoruz, bizi dinlemediğin için.
O mantığın yerine bizibdinleseydin belkide.
Üzülmezdin.
Toplumdan geri tutmazdın kendini.
Hayatını dolu dolu “sevdiğinle” yaşardın.
Sadece deneseydin.
Biz seni hep zorladık.
Sense hep geri çektin.
Şimdi ise ölüyorsun, söylemek istediğin son birşey varmı?