Kısa cümleler… Bazılarımız kısa cümleler kurarak yaşarız bazılarımız ise uzun cümleler kurarak. Kimimizin sebebi vardır bunun için kimimizinse yoktur.
Dünyaya farklı farklı karakterle geliyoruz her birimiz. Başta da belirtmeye çalıştığım buydu, yani kimimizin kısa cümleler kurarken bir sebebi yoktur, çünkü karakter özelliği olarak öyleyizdir. Ama bazı kısa cümle düşkünleri vardır ki, onların canları, ciğerleri yanıyordur veya yanmıştır. Çok şey görüp geçirdiğinde insan tecrübe olarak, fazla konuşmanın manasızlığını kavrıyor biraz. Yorgun oluyor insan ve bu yorgunluk kısa cümlelere sevk ediyor insanı. Tabii burada bahsettiğim kısa cümleler sadece dışsal veriler olarak belli ediyor kendini. Oysa içsel veriler çok başka şeyler söylüyor bize.
Dışta ne kadar kısaysa cümleler içte bir o kadar uzun oluyor. İçte ne kadar karışıyorsa ortalık, dışta bir o kadar sükunet hakim oluyor dile. Ah o duygular ve yaşanmışlıklar yok mu, nasıl da çelişkilerde boğuyor bizi. Bu yüzden önceye nazaran az konuştuğunu gözlemlediğiniz bir arkadaşınız veya tanıdığınız varsa ve bu özelliğinin doğuştan gelmediğini biliyorsanız, bilin ki içte hiç susumuyordur, bilin ki canı derinlerde yanıyordur.
Hani derler ya ‘nerede çok gülen biri varsa bilin ki bir yerlerde tek başına ağlıyordur’ diye. İşte yine bilin ki bir yerlerde kısa cümleler kuranlar varsa, onlar muhtemelen içlerinde en uzun cümleleri kuranlardır.
1 comment
“Yorgun oluyor insan ve bu yorgunluk kısa cümlelere sevk ediyor insanı…”
bunu okuyunca nedense şu cümle geldi aklıma
“Eğer insan kısa cümleler kuruyorsa uzun yorgunlukları var demektir ”
katılıyorum yazdıklarına en çok da bu noktasına…