Huzur denilen o kelimeyi kitaplarda bulmak… Her sayfadaki o güzel kokuyu içine çekmek… İnsan; insan olalı hep huzuru, mutluluğu aramıştır şu dünyada. Ama bulunup bulunmadığı, işte orası meçhul. Lakin en yakınındaki huzuru görememiştir aslında. Oysa o, o kadar yakındır ki ona. Ya onu göremeyecek kadar indirmiştir gözlerinin perdesini ya da hep daha uzaktadır diye kandırmıştır kendisini. Bir baksa etrafına görür aslında mutluluğu, görür aslında gerçek huzuru. Ama etrafına öylesine bakınmakta değilmiş marifet, onu bulmakmış asıl olan. Bakmak değilmiş olay, onu görebilmekmiş aslında. Hayat da böyle değil midir peki? Hep uzakta ararız her şeyi, yanımıza bakmak gelmez aklımıza; sanki hiç gerçekleşmeyecekmiş gibi, sanki gerçekleşmesi uzakta olmasına bağlıymış gibi. Aslında en küçük şey de en büyük şey de etrafımızda değil midir hep? Mutluluk mu? Ne gerek var uzaklarda aramaya, kitaplar hep yanımızda aslında. Huzur mu? O da hep yakınımızda, unutamadığımız müziklerin içinde bir bakıma. Sen kalbinle onlara inandığında, düşüncelerin de mahkûm olur inanmaya. Yeter ki insan denilen o varlık, yaşadığımız bu kötülüklerle dolu dünyanın içinde kendi dünyasını oluşturabilsin, kendi dünyasında yaşamayı bilsin, onu öğrenebilsin. İşte, o zaman oluşur o güçlü kalkan. Dış dünyada hayat devam etmeye çalışırken, sen kendi dünyanda keşfedersin gerçek hayatı. Mutluluk dolu o dünyada alışırsın yaşamaya. Bağımlı olursun ona ve bağlanırsın ona tüm kalbinle, yaşamın boyunca. Her yeni bir kitapla ve her bir müzik ile sayısız kapı açarsın kendi dünyanda. Daraldığında birinden, diğerine geçersin aslında. Sonsuzluğun içinde ‘’son’’ kelimesine son verirken yeni kapılarla taçlandırırsın dünyanı. Her bir kapıda bir macera ile açarsın yelkenlerini bilinmezliğin yolunda. Sonsuzlukla bilinmezliğin âşık olduğu noktada uçmaya başlarsın kanatlarınla; kitapların ve müziklerin yardımıyla. Çünkü, benliğini tamamlayacak ve seni kendi dünyanda yaşatacak şey sadece onlar! Çünkü, seni ‘’sen’’ olarak tanımlayacak tek gerçek onlar! Bu yüzden kanatları olmalı insanın, ki istediğinde kendi dünyasına girebilsin, daraldığı zaman kendi gökyüzünden nefes alabilsin ve hayallerini mutluluk ve huzurla birleştirebilsin diye. İşte, bu kadar yakın mutluluk; sadece bir sayfa ve bir nota kadar…
