Ölü bir kelebek can buldu avuçlarımın arasında. Siyah kanatlarının arasında beyaz lekeler de barındırıyordu. Böyle güzel bir can nasıl olur da son nefesini vermişti? Hiç adil değildi hayat.
Minik bedenini öylece bırakmamalıyım dedim kendime. Bir mezar gerekiyordu. Kuvars taşım geldi aklıma. “Bu olur, üstelik rengarenk, umut dolu” dedim içimden. Ve o sıra.. can buldu avuçlarımın arasında. Hissedebiliyordum! Donakaldım şaşkınlığıma yenik düşerek. İşte tam o an bir kelebek olmayı istedim.
Umudunu kaybetmeyen
bir günlük ömründe doyasıya yaşayabilen
kanatlarıyla gökyüzünde süzülen bir kelebek.
Saatlere sığan bir ömürde özgürlüğü tadabilme ihtimalimi düşündüm.
