Sen gittikten sonra kırıldığımı unutum. Yaşadığımız güzel günler aklımdaydı hep, bir de gülüşün. Yaptığın şebeklikler. Aklıma geldikçe güldüm kendi kendime. Canımı acıtsa da anılar. Ben sana dargın kalamadım. Bilmediğin, belki de hiç bilmeyeceğin buğulu camlara adını, adımızı yazdım. Herkes salak yerine dedi bana. Hani sen sevmiyosun ya. Hani sen bırakıp gittin ya. Ben buna rağmen adını ağzımdan hiç düşürmedim. Bana söylediğin şarkıları hep dinledim. Keşke son bir kez daha mümkün olsa sana sarılmak. İnan ne hissettiğimi ben de bilmiyorum. Ama kimseyi de kabul edemiyorum. Seni tanıdığıma da asla pişman değilim. Yaşamam gerekiyormuş. Boynumun borcuymuş bu acı. Bunu çok ağır ödedim. Hayır mıydı bu bilmiyorum. Ama dön be, dönmelisin bence. Kokunu çok özledim.