Metronun camları kırıldığında,
Lütfen panik yapmayınız.
Dünya gerçekten çok güvenilmez.
Şşşt sessiz olun bayım
Deborah düşünüyor
Tavanların arasında beyaz.
Hırsızı değilim şiirlerin.
Etkisindeyim sadece
Metro vagonundaki yansımaların.
Boş bakışların dolu taraflarını arıyorum.
Metroya köşe yapılmamış
Ne yapalım
Siz anlatın derdinizi
Ben dinlerim.
Riguer’u
Gravürlü bir kitapta görmüş
Deborah.
Pleistosen kapısından geçmek
İstemiyorsanız
Kişi başı birer tane gülünçlük uzatalım lütfen
Önlere doğru
Baş ucuna portakal kabuğu konsun
Az önce otomatik kapıdan geçemeyen
Şiirlenmiş kadının.
Hatmi çiçekleri dökülsün
Mavileşmiş gökyüzünden
Şifalansın gözleriniz.
Kafamı cama yasladığımda,
Taşlı yollardan geçiyorum
Geçmeyen bazı günlerde.
Acıyor sözcüklerim.
“Yaşamak savaşmak demektir”dedi
Deborah
Uçuştu bu cümle
Metronun tavanlarında.
Plasebo yazmışlar
Yoldan geçen omzu düşüklere.
Hayalleriniz güçleniyor mu
Yansımanızdan size doğru?
