Bazi zamanlar fazla çaresiz kaliyor insan. En konuşmaya başladığı anda başıni kemiren bütün çenebazlar yeri yarip saklaniyor sanki. İç ses kisiliyor, parmaklarin soguktan yazi yazmayi unutuyor ve odaklanamadigin milyonlarca düşünce arasinda pinpon topu oluveriyorsun. Sersemlikten silemedigim onlarca yazi gibi taslaklarda kalan duygularim var.
