Oysa ben masum bir çocuktum göl kenarında
Kirli çamaşır gibi astılar beni ormana
Annemin ninisine muhtaçtım
Ormanın uğultusuna maruz kaldım
Babamın şefkatine layıktım
Hayvanların gazabına uğradım
Parçaladılar kirli bedenimi
Üzerime toprak attılar
Pisliklerini örtercesine öyle hırçınca örttüler üstümü toprakla
Üşürken sardı beni toprak
Ağlarken sildi göz yaşımı canlı
Cansızken duydu sesimi tanrı
Sustum sonra
Sessizliğime gömüldü orman…
