MAVİ DENİZİN ESMER KIZI
Huzura bakan bir renk, eşsiz bir sonsuzluk
Mavi denizin esmer kızı, çikolatası
Yorgun dalgaların sesi
Yazın güneşi, kalemimin bitmek istemeyen mürekkebi
Senden önce dünya çok aydınlık bir yermiş
Karanlıksız kalmış insanlar, birbirlerinden saklanamaz kaçamaz olmuşlar
Açıkta kalmış hisleri, duyguları…
Işığa dayanamamış, yok olmuşlar.
Hep bir ışık lazım değildir dünyaya, bazen de karanlık lazımdır ya…
Geceler olsun insanlar yuvalarına koşsun koşuştursun, evlerinde huzur bulsun.
Bende dünya seçtim kendime denizleri
Velev ki çok maviydiler gün ışığında
Karanlığa ihtiyacım vardı.
Dünyam yok olmak üzere değildi belki ama
Yaşanılabilir bir yer olmaktan çıkmak üzereydi
İşte tam o anda güneşin parıl parıl kalbimi yaktığı anda
Saçların bir gögle gibi geçti güneşin önüne
İnsanlar karanlığa,
Kokun sahile
Hayatın bana karıştı…
Sen nerdesin diye sorarsan eğer gördüğün her denizde her sahilde ben varım
Benim olduğum her yerde de sen varsın ve iyi ki varsın…