Bayadır uğramıyordum buralara. Kimsede uğratmadı ki buralara!
Fenomen olmamak böyle bir şey çünkü kimse yokluğumu farketmedi, ben bile yokluğumu farketmemiştim taaa ki şu saate kadar.
Efendim; açıkcası çok uzun zamandır yazmıyordum, çiziktirmiyordum.
Çünkü yazmak için düşünmek gerekir. Beni düşünmekten dahi korkutan herşeye herkese sövesim var bu akşam! (Sebastian kendi kadehini doldurur merak etmeyin.)
Bu akşam bir uğraşım var. Hadi gecenin bu saatinde yapmamızın son derece gereksiz olduğu bişey yapalım ve düşünmekten kaçtığımız herşeyi düşünelim.
Kimseleri düşünelim mesela. Bizi küstüren, inciten, sevdiren, hissettiren, unutulan, unutulamayan..
Sonra olayları ele alalım, yavaştan ve çok derinden. Gözyaşlarınızı göreceksiniz.
Yüzünüzü okşarcasına damlayan her damla için bir kez daha öfkeleneceksiniz.
Siz bu gece kendinizle yüzleşeceksiniz.
Yedi mi? Yemedi.
Yesin! Yarasın!
