Onunla buluşabildiğim tek adres, hayallerdi. Hayallerde tutabiliyordum ellerini. Gerçek hayatta görmediğim mutluluğu görüyordum. Yasak mı hayal kurmak? Ben öyle mutlu oluyorum.Ne sevdiğin belliydi,ne sevmediğin.. Oysa hayalimde, tek kişi bendim senin hayatında. Neden gerçekte olmuyor bu? Neden hayaller hayal oluyor her defasında. Neden benim kurduğum hayalleri başkaları yaşıyor. Cefasını benim çektiğim aşkın sefasını neden başkası sürüyor. Birileri büyü mü yaptı yoksa bize. Deniz kenarında elele tutuşup koşan sevgilileri gördükçe neden aklıma sen ve hayalin geliyor. Önceden olsa hayalin var, yetiyor diyordum. Biliyo musun artık hayalin yetmiyor.Üzülmeliyiz belki, belki ağlamalıyız yaşanamayacaklara seninle. Benimle yarım bıraktıklarını, başkasıyla tamamlayacaksın. Bu ne kadar acı biliyo musun? Sevebilecek mi benim kadar mesela.. Yada değer verecek mi sana? Gel gidelim buralardan demiştim sana. Sen çok yanlış anlamışsın beni. Gittiğin yere beni götürmedin, adın ihanet oldu. Sokaklara çıkıp gittiğin yolları takip etmeye çalışıyorum bazen. Belki diyorum, belki rastlarım sokağın birinde. Her sokak sana çıkıyor. Hangi yöne gitsem seni görüyorum.. Ama işte, gerçeğine rastlayamıyorum bir türlü. Yanına kadar yaklaşıyorum. Tam elini tutacağım, elim havada kalıyor tek başına. Kelimeler tükeniyor. Hayallerim hayal oldu diyorum.
Eve geliyorum hemen beyaz bir kağıt çıkarıyorum en temizinden.. Başlıyorum seni yazmaya. Yazdıklarımın sonu yok. Hiç bir şiirimin sonunu getiremiyorum. Hayallerimin sonu yok, şiirlerimin nasıl olsun? Kalemim hareket etmiyor bazen yerinden. Sinirleniyorum bende, buruşturup atıyorum kağıdı. Yatıyorum hemen. Yatıyorum çünkü rüyalarımda da sen varsın. Bana seni hatırlatan hiçbirşeyi çıkaramıyorum hayatımdan! Belkide çıkarmak istemiyorumdur. Yokluğun.. Çok kötü çünkü. Hayallerinde olmasa, anılar, seni hatırlatan şeyler olmasa, ne yaparım ben? İşte böyle acımasız hayat. Ben sana ağlıyorum, sen başkasına gülüyorsun. Sana yazdıklarımı okuduğunda, başkasına sanıyorsun. Aptalsın!
Önceden olsa, arardın nasılsın diye. Şimdi artık onuda yapmıyorsun. Hayatında biri mi var yoksa? Merak ediyorum gerçekten. Hayatında biri olup olmadığını değil. Sadece seni. Çünkü artık sesinide duyamıyorum. Endişeleniyorum. Bu aşkta kazanan hep sensin,sendin. Kaybetmeyi kabulleniş bildim her zaman ben. Nerede ve kiminle olursan ol, beni habersiz bırakma. Bana bunu çok göremezsin. Çünkü bir zamanlar herşeyindim benn senin! Belki şuan bir merhaba bile diyemiyorum ama.. Olsun. Aşk utanıyordu aşk olduğundan, seninle ben biz iken.. Biliyorsun. Seninle öyle anlarımız oldu ki, kimse anlamadı,anlamazdı. Ayrıldıktan sonra arkadaş kalamazdık. Güle farklı isim koysak değişik kokar mı? Ha var ya yok değildi bizim ilişkimiz. Ya var ya yoktu.. Biz olmamayı tercih ettik. Ettik değil, bunu sen tek başına başardın unutma. Beni başkalarına ittin. Muhtaç ettin. Nereye kadar gidecek böyle? Sen gitmekten vazgeçmiyorsun.. Ben ise hayalinden. Öyleyse, cennette görüşürüz sevgilim, gülüşünü unutmadım!
Volkan KLIÇ
