Bugün de hiçbir şeyi umursamadım ve eğmedim başımı kimselere. Kalemim,iki dal sigaram ve bakıp huzur bulabileceğim gökyüzüm olduğu için iyi oldum. Kızmadım babama,sevdiğim kadına. Sitem etmedim hayata. Uzaklara baktım uzun uzun sadece.Şükrettim..Şükrettim ben olduğum gibi kalabildim diye. Mutluyum.Çünkü onlar gibi değilim.Mutluyum matematiği çok iyi çözen ve muhtemelen sınavda benden daha iyi bir sonuç alıp benden daha iyi bir üniversitede olabilecek kişi değilim diye.Mutluyum evet,ırkçı olup insanları ayırarak sevenlerden olmadım , çünkü ayırmadım ben insanları siyah,beyaz,şişman ,zayıf,heteroseksüel,homoseksüel diye.Mutluyum,mutluyum,mutluyum!Sokakta peçete satan teyzeye sarıldım,elini öptüm.Kalan iki liramın birini onunla paylaştım,mutluyum.Bugün de vazgeçmedim hislerimden ,düşüncelerimden.Bugün de korkmadım kendimden,kendim olmaya devam edebilmekten. Oturdum ve ileriyi düşündüm.Belki çok çalışmak,çok yorulmak zorunda kalacağım,matematiğim iyi değil diye..Hayallerime belki kavuşacağım,belki kavuşamayacağım. Ne fark eder. Aynı iyilik ve güzelliklerle kalacağım. Kitapları gözümden bile sakınacağım yine. Yine çok seveceğim insanları.Belki sevdiğim insanla aynı evde yaşayacağım,belki yoluma yalnız devam edeceğim. Çok aldanacağım muhtemelen ama asla aldatmayacağım insanları.Yaşım kaç olursa olsun,pes etmemeye devam edeceğim. Mutluyum;mutsuz olabildiğime,utanabildiğime,üzülebildiğime seviniyorum bu kötü insanların arasında.Mutluyum herkes gibi olmadığıma,yalanlarla kimseyi avutmadığıma,arkalarından konuşmak yerine özleminden içimin cız edebileceği dostlarımın olmasına.İşin özü dostum,sevmem ben uzun yazmayı,bir yerlerde uzun uzun kalmayı sevmem;kendimde bile hiç kalamıyorken.Tanrı’nın istediği gibi biri olamadım belki ama insanları sevebilen,en küçük şeylerden bile mutlu olabilen,mutsuzluktan bile mutluluğa bir pay çıkarabilen biri oldum hep,mutluyum.
