düşündüm de son zamanlarda hiç ağlamaz oldum hissetmenin eşiği hangi otoyolun kenarından geçiyor diye sordum seyyahın tekine hafif aksak yürüyen, yürürken mırıldanmaktan çekinmeyen kimseler vardır seyyaha çift gözle baktım.. tek gözümü kapadım kimselerden biriydi kendisi, bunu anladım bir gözüm yere düştü, diğerinin gözkapağı kurudu seyyah! cevap bile vermeden yürüdü geçti.. bütün kırmızı ışıklar üzerime geliyor bütün şarampoller benden yana şakaklarıma sinen düşünceler öyle ki şah damarıma çok yakın artık ulu tanrım! duyuyorsan beni, kapamayayım gözlerimi başıma secdeye varmadan okunur mu üzerime fatihalar.. secdesi olmayan namazlara müteakiben kaldırırlar mı bu yokluğumu içime sinsem düşüncelerim gibi gibilere saydığım gibi, sövdüğüm gibi güzel bir şarkıda güzel sevgileri dövdüğüm gibi sevgisiz kalır mıyım insan.. kendinde duyduğu bütün saygısını yitirdiği an öğrenceğim bütün şerrin azametini insan.. hız sınırı aştığı vakit hangi hükümlü yıkar benliğimi sorular soruyor ya insan.. insan.. dan öte benliğim kaldı mı ulu tanrım!? üstüme basıldıkça daha da sertleştim, toprak misali.. yeşerecek miyim filizlerimle?