Bitmeyen bir hikayenin Esmeralda`sıydım ben.
Çocuktum..
En güzel zamanlardı kıymetini bilemediğim.
Kalabalıktı heryer, herkes,hersey
Şimdilerde kulaklarım patlıyor sessizlikten.
Değersizlik hissi kahrediyor ruhumu.
Demir bir aletle oyuyorlar içimi
Umut fısıldamaktan vazgeçmiş sanki.
Hersey inadimdan ters gidiyor.
Keşkelerim soframda.
Pişmanlıklarım.. ahh pişmanlıklarım, baş ucumda.
Korkularım.. ..
Varmış gibi olup yok olan varlıklarım..
İmkansızlıklarım bir değil iki değil beş on.
Ne dersin ?
Güler mi şansımızın donuk yüzü bizden yana ?
Haybedenmadam
