Okuduğumdan beri aklım yerinde değil, tüylerim diken diken. Ne zaman bu kadar acımasız olduk? Bu kadar cani? Ne zaman bu kadar kaybettik insanlığımızı? Nasıl bu kadar kolayca işleyebiliyoruz cinayetleri? Neden bu cümleden sonra insan cinayetlerinden bahsettiğimi düşündünüz ki? Koalalardan bahsediyorum ben. Hani şu nesilleri tükenme tehlikesinde olan sevimli, zararsız her şeyden habersiz masum hayvanlardan. Öldürdük onlardan tam 648 tanesini. Gözümüzü bile kırpmadık belki de. Cani olduğumuzu kabul etmiyoruz her şeye rağmen. İnsan olsalardı “katlettiklerimiz” ayaklanmıştık şimdiye kadar çoktan. Neden hiçbir tepki vermiyoruz şimdi? İnsan değiller diye mi? Biz ne kadar insanız peki? Bunu düşünüyor muyuz? Masum canlıları vahşice katlederken insan mıydık biz? Ama doğru ya dünyanın sahibi bizdik. Her canlı bizim kölemiz. Üstün ırkız biz. Bu düşüncelerle kendimizi kandırmaya devam ediyoruz. İnsan falan değiliz biz. İnsan bu kadar bencil olamaz, olmamalı. Biz kendimizi kandırmaya devam ederken en önemli gerçeği kaçırıyoruz gözden: İNSAN BU GEZEGENDEKİ EN ZARARLI CANLI. Ne zaman ki doğaya verdiğimiz zararın farkına varıp hatalarımızı telafi etmek için bir adım atacağız o zaman bencilliğimizden biraz da olsa kurtulmuş olacağız.
İnsanların değil bu dünya farkına varmalıyız çok geç olmadan.
