“Boguluyormus gibi olan bir ben mi varim?”diye düşündü. Var olan sinirlari asamiyordu, en zoruda bu iste. En sevdigi koltuk bile rahat degildi artik,duvarlar ustune ustune geliyor bir türlü rahat edemiyordu. Hep yarim. Hep kaybetme korkusu vardi. Belki dostunu, belki kedisini, belki sevdigini … Ya da bir yere ait olamama hissiyati . Sanki sevilmiyordu. Oysa kendisinin sevgisi herkese karsi cok fazlaydi. Kendinden fazla seviyordu her seyi,herkesi. Bu yuzden üzülüyordu belki. Ama biliyordu en basta bir hata yapmis olmaliydi ki hala onun cezasini cekiyor olsun. Öyle olmaliydi ! Bu bos hislerin, bos hissedisinin baska ne aciklamasi olabilirdi ki? Yeryüzünde ki hangi kelime anlatabilirdi bu hislerini?
