unuttuğumuzu sandığımız acılar,
aklımızın en dip köşesinde
birikir, birikir
biz farketmeden.
son kar tanesi bekler gibi
çığ misali düşmez üstümüze
hayatın sillesini yediğinde
insan, olur önce bir darmaduman
geçsin şimdi zaman,
zehir gibi acı olan
yakmadan, yanmadan
hatta öldürmeden
iyileşirtirsin yaralarımı
daha ne kadar beklerim
bilmiyorum, yarını göremiyorum
çocuk ruhuma dinlen biraz
hayat oyun değil diyorum.
