İntikam uğruna öldürülen
nihan sevdalar
bir gün
huzursuz bayram sabahına gömülür.
Sunturlu bir babanın
yarım kalmış hevesine,
eksik gedik hatırasına
kurban görülür.
O gün tüm çiçekler
öksüz sevinçler doğuran ölüdür.
Dilini bildiğin tüm çiçekler
aforoz ederlerken seni
mevsim sarı bir hüzünle örtülüdür.
O gün hüznün isyan olur,
kızgın yumruklardan dizelere dökülür.
Yıktım şimdi
sokakları boyalı sarının her tonuna
hayalindeki parnasyen şehirleri,
zihnimin kıyılarından doğurduğum
ütopik gökleri
ve
her defasında yokluğuna galip gelen
yetisiz düşleri.
Artık dilimde nefret söylemi
kan kızıl bir lav;
peltek dudakların gibi…
Ağzına çaldığım bir parmak bal;
gömdüm artık o pastoral şiirleri.
