kendimizden gitti ne gittiyse
bizi bize getirmeyenlerimiz bizden değil
bilmedik bilemedik…
mor bir alfabede lacivert susuyor
üzerimize yapışanlar ve altında ezildiklerimiz
hiç bir veda son veda değil
ama kavuşmak yok.
bizlik bitti,
otur yanıma,
eteğini toplamadan, öylece ılık etinle, otur.
bak yüzüme,
elim, hiç değiştiremediğim ifadesin de zımparası yüzümün
sana bu eller dokunsa acırsın…
tüm bu saçların,
ellerin,
boynun acır
öpsem, soluğun acır
bizlik bitti,
ne benlik var, ne ben
otur yanıma, eteğini toplamadan, öylece ılık etinle, otur
Yusuf sinan
