Ben Peter,
Dümdüz bir insanım
Hiç değişmedim hayatım boyunca
Mesela tam otuz yıldır otuz yaşındayım
Bir altmış boyum var, boyum uzamaz benim
Saçlarım uzar bazan
Sakalım uzar, arada keserim
Sol kulağım hiç duymaz
Sağ kulağım sol kulağımın duyma özelliğini çalmış ben doğmadan.
Adım Peter
Benim hiç rüyalarım yoktur
Ya da bilmiyorum belki vardır da ben hatırlamıyorum uyanınca
Ama uyumaktan başka hiçbir işim de yok ki
Çok nadir yemek yerim
Arka dişlerim komple döküktür
Arkada oldukları için onları saklama gereği duymuyorum
Onların bile bir anısı var, benim hiç anım olmadı.
Adım Peter
Karşıdan karşıya geçerken hiç sağıma soluma bakmadım ben
Gözlerim Kırgızlar gibi kısıktır
Sırf bu bakışlarım yüzünden dövüldüm ben
Küfrettiler ama benim hiç anne babam olmadı
Piç de değilim;
Bir denizkızı atmış beni kıyıya
Yaşlı bir martıdan öğrendim bunu
Bu bir anı değil;
Anılar sonradan öğrenilmez çünkü
Yani ben, Peter. Benim hiç anım olmadı
Nasıl doğdun diye soracak olsa biri
“Allah belamı versin” diyorum “bilmiyorum”
Ama eğer doğmuşsam vardır bir sebebi
İsa gibi miyim diyorum bazan
Ama ben dümdüz bir adamım.
Ben Peter
Yolda yürürken gölgem takip etmez beni
Arkasından da gidemedim hiçbir zaman
Hayatta ilgi çeken hiçbir şeye şahit olmadım
Birinin öldüğünü görmedim mesela
Ya da Kudüs’e gitmedim hiç.
Adım Peter benim
Burnum hiç koku almaz
O yüzden her yerde yaşayabilirim
Grip olduğum zaman hiç burnum akmadı
Ya da hiç grip olmadım bilmiyorum
Hiç “burnumun direği kırıldı” diye şikâyet edemedim.
Gündüzleri hiç dışarı çıkmadım, güneşe düşmanlığım yok
Geceyi seviyorum çünkü karı seviyorum
Kar yağışını izlemek rahatlatır beni
Bana adımın Peter olduğunu hatırlatır.
Evet, ben Peter
Hiç şikâyet etmedim çünkü yaşamak şikâyetin kendisidir
Okula gitmedim ben, okulları sevmem
Gereksiz olan, hayatın hiçbir yerinde kullanılmayacak olan ne kadar bilgi varsa hepsini öğretirler
Öğrendiğim en iyi şey şu bu yüzden;
“en önemli bilgi gereksiz bilgidir.”
Evet, baylar bayanlar, ben Peter
Siz de birer Peter’siniz
Siz de şikâyetin tam ortasına düşmüşsünüz.
Ben yaşamıyorum, hiç yaşamadım
Ama kim bana tam anlamıyla yaşadığını söyleyebilir ki.
Evet, dünya Peter olmadan korkunç bir yer
Tıpkı dünyada kimse kalmamış, herkes ölmüşken
O otel odasında, yalnız başınıza beklerken
O odanın kapısının çalınması gibi…