En cok gelecekten korkuyoruz biz insanoglu. İş ,güç, para , aşk on yil oncesinden beynimizi kemiren, adeta sirtimiza kambur olan bu kisacik kelimeler tam hayatimizin merkezinde. Olani kaybetme, olmayana ise hic ulasamama korkusu asil sebep. Paramiz yokken culsuzlugumuz problem, sevdigimiz var iken varliginin soyutlasma hali. Sevgili, aile, arkadas gibi sifatlarin hic önemi yok. En sevdiklerimizin en sevdigi olmak isteyisimiz suc mu sanki? Biz istiyoruz da ya “o” istemiyorsa. Yine geldik varsayimlara. Ah bir de boyle inanmayislarimiz var sevildigimize.
