Sabırsızlanıslarımın ardında gizliydi sızlanışlarım.
Yalnızlıktan çürümeye yüz tutmuş bir kalpte besliyordum, karşılıksız sevişlerimi
Ve zamanla hazmediyordum sevilmeden vazgeçişlerimi..
Mutsuz günler geçiriyordum,
Umutlara dayalı ütopyamda.
Mutlu da oluyordum zaman zaman;
Belkilerle örülü cümleler gülümsetiyordu beni.
Mutluluğumun soyutluğunu ispatlar gibiydi ;
Defter arasındaki kuru çiçekler..
Benliğimi anısızlıktan arındırmak için kuruttuğum çiçeklerdi onlar;
Kendi ellerimle koparttığım..
Güzel sözler söylerdim aynadaki aksime hitaben.
Sen olurdum; gözlerime bakarken.
Biz olurduk; kendimle başbaşayken.
Aşkı tek başına yaşayan zavallı bir yürektım ben.
Sabırsızlıgm bu yüzden.
Sana kavşumaya olan merakım,
Bütün telaşım bu yüzden!
Sonsuz bir aşka zorluyorum şimdi seni.
Tüm özlediklerimi senle yaşamak istiyorum..
Beni sevmeni bekliyor,
Bekledikçe seni daha çok seviyorum!..
1 comment
Hüzün ve çaresizlik “Ve zamanla hazmediyordum sevilmeden vazgeçişlerimi..”