Uyandığını zannetme yanılsaması ve sonrasında gelen artçılar kadar anı yoran bir zihin oyunu var mıdır?
Tekrar tekrar anlamaya çalışmak ne kadar zor gelir bedene, beyne.
Her uyanış bir yabancılaşma…
Her uyanış var olma çabası…
Ölüm böyle bir şey midir acaba?
Çürüyen beden eski görkemli hayatını kazanmak için savaşır mı uyanmaya çalışarak?
Rüyadan uyanmak kadar kolay olmaz mı?
Zihnin sıradan hayata ayak uydurması kadar zor olmadığını tahayyül ediyorum toplamaya çalıştığım zihnimle.
Çok zor…
Anlayamıyorum!
