Belki epey zor dönemler, belki de hepsi geçici… Bunu bir nebzede olsa unutuyor insan. "Ne zaman?" Sorusu arkadan gelir. Ve cevap sevginin gülümsemenin olduğu andır. Insan kolay mutlu olur biliriz ama yeri geldiğinde de epey bir nankör olur. Doğası gereği olarak biliriz. Yaradılış sebebidir belkide. Muamma… Zihnimizin bazen kölesi oluruz. Yapmamız gerekene yok der geçer. Ordan kalbe uğrar hani kalp vicdanlidir ama bazen de yanlışa doğru der bizi sürükler. Lakin fakat zihin bir adım öndeyse eğer çoğu sey bitmiştir. Ama yinede bir umut çarpar kalpte. Kalp benimde sözüm geçecek elbet ümidiyle hareket eder. Ve atmaya devam eder. Tam tersi vardır birde. Kalp öndeyse eğer insan bazen bitkin bunalmış bazende aşk sevgi mutluluk dolu olur.
Dediğim gibi yaradılış nedenlerimiz farklıdır. Kimisi 3 günlük dünyada aşkı için yaşar kimiside zihni planı ile yaşar.
