Aynadaki yüzünle yetinip üzülüyorsun
Oysa her dünyayı betimleyen bir parçanı anlatıyor senin
Önce dudaklarına özenip ayırıyorlar kıtaları ülkelere
Sonra kirpiklerine paralel uzanıyor dağlar
En fazla parmak uçların kadar ısınıyor havalar
Falancadaki yerine bakıp iç çekiyorsun
Oysa tüm romancılar seni alıyorlar parantez içlerine
Posta kutuları senle dolu
3. sayfalarda vahşetin
Kitaplarda sen çekimin var
Bir mektup yakıyorsun
Dumanı bir bacadan tütüyor
Ciğerimde öksürüyorsun
Dünyaya benziyorsun
Dünya dönüyor
Sen dönmüyorsun