Sen Dedim Yine Sen

Şu İstanbul’un kara gecelerinde buldum seni

Derdin ortasında bir bataklığa çakılı

Üzerine yıkık binaların altında çığlığınla uyandım uykumdan

Ve bir yaş döküldü gözlerimden, sen dedim yine sen

Bir yaz günü iki kıtanın birleşmesiydi

Sen masumca o bankta otururdun

Ben ardında ayakları titrek, kalbi taşa balyoz iner gibi kükrek

İçimde bir atlı sana koşuyor, sen dedim yine sen

Dünyanın duruşunu seyrettim gözlerinde

Kara deliğin kayboluşunda, uzaylarda bir yerlerde

Bir savaş vardı göklerde

Gök delik dolu gibi yağarken üzerime, sen dedim yine sen

Uçsuz bucaksız denizlere baktık seninle

Mavinin aşkına kucak açtık birlikte

Sen maviye hasret, ben sana

Dün dünde kaldı, ben sende, sen dedim yine sen

Sessizliğin pençesinde sana sarıldı ellerim

İçimdeki yangına bir ferahlıktı gözlerin

Gökten yerin dibine düşerken yüreğim

Gönlüyle kucaklayanım, sen dedim yine sen

Ardı sıra gelen kasvet boğazımda bıçak

Dilime döküldü kaynar sular

Pişmanlığım aklıma çakılı mıhla, küflü çiviyle

Elemli bir hastalığa tutuldum, sen dedim yine sen

Her anımda sen diyorum

Kitap okusam yahut bir Atilla ilhan

Ben sana mecburum, içimdeki sevgim buram buram

Yahut bir edip okusam, bitmeyecek sevdalarda, sen dedim yine sen

Kabuslardan uyanırım, üzerime çöken gecelerde

Dizlerim titrek, soluğum kesilir

Kalbimde bir gürleme, çıkıp gitmek istercesine

İçimde bir hasret ateşi, sen dedim yine sen

Sen dedim her gece, bir sen yoktun

Sen yokken ben de yoktum

Varın yoğun peşinde el mahkûm

Sen yoktun, sen dedim yine sen

Nisan 2017

Uğur Erden