İçimde, günlerdir yokluğunla zayıflamış, kalbi kupkuru kalmış bir insanın ruh hali var.Önce gözlerim öksüz kaldı yokluğunda. Sonra her geçen zaman diliminde daha da hissettim o beni başka dünyalara götüren kokunu.Ruhlarımızın bir yerlerde buluştuğuna, düşlerimizin bir yerde kesiştiğine inanmak istediğim daima.Ama olmadı,olmayacak.Bunu bildiğim halde vazgeçemiyorum senden.Zaten bu değil midir aşk ? Seni sevmek hayatına tanıklık etmekti benim için.Seni sevmek, aşkın uğruna, ama senden izinsiz, başka bir kentteki hayatımı sıfırlayıp, yaşadığın kente, yaşadığın göğün altına, ıslandığın yağmurların altına gelip yerleşmekti. Senden başka, bu koca kentte bir başınalık ve kimsesizlikti seni sevmek..
