Bozcaada’nın rum mahallesinde bir çay bahçesi eşlik ediyor yalnızlığıma
Birde dumanı üstünde sen kokan çay
Şansımız varmış birde yağmur yağıyor ki sorma
Her damlasında bir başka anıyla…
Elimde bir anı defteri
Her sayfasında başka bir sen
Kokun hep aynı, ilk günkü gibi
Ve suretin hep aklımda sanki bir parçammış gibi
Unut diyorarlar,
Unut sev bir başkasını
Kim bilirdi halbuki
Sevgi sözcüğünün anlamının sen olduğunu
Gittin gideli çok değişti buralar
Ne eski tadı var ne eski neşesi
Hüzün kapladı adayı
Birde yokluğunun sessizliği
Görüyor musun bak sokaklar bile ağlar oldu sensizliğe
Sahile vurmaz oldu dalgalar
Ve hiç bir gece çıkmıyor artık yakamoz denizde
Kendimi geçtim adalar özler oldu seni
O masum gülüşlerini
Sabah bir çığlık günaydın sesini
En çokta saf neşeni
Belki gelirsin umuduyla bekliyor limanlar
Ve martılar çığlık atıyor yokluğuna
Sokakları dolup taşırıyor anıların
Yokluğunu hatırlatıyor her gülen insan
Özledim demek zor
Bir ömür boyu beklemek zorunda olurken
Gel diyorum sana içimden
Tüm adanın duyacağı bir sessizlikle
Gitti gelmeyecek diyorlar senin için
Sanki ben gibi tanıyorlar seni
Ben bilirim, gelirsin, yapamazsın oralarda
Ve hiç sensiz bırakmazsın beni bu adada.