Yorgun yada sadece hayattan bezmis bir ben. Tam olarak bilmiyorum aslinda ne durumdayim. Dogrumuyum yoksa yanlis mi. Aslinda bende bilmiyorum. Tek bildigim yuregim aciyor, aklimda ise bombalar patliyor. Oneriler sunuyorum ama herkezi yaraliyorum. Cok mu agir konusuyorum. Sanmiyorum. Ben sadece dogru neyse onu soyluyorum. Yada oyle yaptigimi dusunuyorum. Ama bazende tek dogru dusunen benmiyim ki diyorum. Yok deve. Herkez yanlis bir sen dogrusun. Belkide onlarinda dogru bildikleri vardir. Peki neden konusmuyorlar. Neden dogru bildiklerini anlatmiyorlar. Iste ozaman ben kendimi sadece dogru bilirim tabiki.
Ya bazen dusunuorum da bir ayrilik bukadar mi yurek yakar. Genc iliskiler de oluyor. Bir sip seviyor sonra olmuyor diyor. Yada iliski durumu zor geliyor. Bir bahane ile hersey bitiyor. ‘Sorun sende degil sorun bende’ Bukadar basit bes kelime ile hersey sip bitti! Peki 20 kusur yillik evlilikler nasil bitiyor bukadar basit degil herhalde. 40 kusur 50 kusur yasindaki dusunmuyor da 20 kusur yasindaki evlatlari neden yaraliyor kendini neden uzuyor neden dusunuyor herseyi. Ben yoruldum ya!
Bedenim de aklimda sersem!!
