Ay bile ışığını yansıtmaz olmuş bu buruk gecelerde
Söyle Ey gecenin kanatları!
Sende mi unuttun beni?
Peki ya açık perdelerimi ?
Nefes alamıyorum…Hep geceleri,sanki bir daha uyanamıyacakmış gibi.Uyuyamıyorum.Beni görmüyorlar oysa ne çok ağlıyorum, yastığımın ıslaklığında dayalı saçlarım..Beni duymuyorlar.Ve sen canıma kasteden utanmaz gölgem boğma beni..Uzaklaş saçlarımın en derininden…Nefes alamıyorum.
Üzerimde takılı gözler ve kulaklarımda kilitli sözler.Düşünmek için cam kenarını seçtim.Hep en ileriyi görmek için.Kaybettim.Oyunumun sergilendiği o sahnede gözler önünde yerlere serildim.Herkes gördü.Ama herkes bunu oyunun bir kuralı sandı ve düştüğüm yerden kaldırmadı beni.Bakın ben tek başıma omuzlarımda gittikçe ağırlaşan o yüklü bulutları taşıyamıyorum.Bu yüzden gözlerimden çıkan her bir damla için beni sorumlu tutmayın.Siz ve sizin gibiler bana yardım etmediniz.Kafamda bulunan her bir hücre çığlık çığlığa yardım istiyor.Bu kadarı zihnime ve zihnimin itaat ettiği beynime ağır geliyor.Etrafım biraz kalabalık.Dünden biraz daha dağınığım.Benimle konuşuyorlar.Bana ait olmadığını düşündüğüm dudaklarım onlara itaatkar cevaplar veriyor ve iki yana kıvrılarak gülümsüyor.Acı olan ne biliyor musun?Bunların hiç birini ben yapmıyorum.Her gece aldığı bıçak darbelerinden uyuyamayan ruhum bir kumanda gibi gün doğduğu andan itibaren hiç hissetmemişim gibi hareket ediyor.Ben ruhumdayım oradayım.Bu yüzden beni göremiyorsunuz.Var olduğumu biliyorsunuz ama göremiyorsunuz.Beni gördüğünüz zaman ölmüş olacağım.Kemiklerim toprak kokmuş bedenim çürümüş olacak.Ruhumda hapsettiğim o bıçak yaraları, ben tamamen yok olana kadar kıvranmama ve acı içinde bağırmama sebep olacak.Bunları biliyorum.Ve ayın bile ışığından bir demeti yaşadığım hücresel karanlığa fırlatmaması gözlerimin ışığı unutması ve kulaklarımın sağır olmasına sebep olacak.
Tüm bunları şuanda hissediyorum.İnanın yazamasaydım eğer dikine akan bir kandan fazlası olamazdım.Beni duyun yeter.Beni görün yeter.Bunları kurgulamadım.Zihnimde hissettiğim hiç bir şeyi kurgulayamam. Bunu yapamam.Bu kadar mutlu değilim.
Duvarlar…Ve içime hapsettiğim bir kaç nota
Birazdan sigaramdan ince bir sızı
Boğazımdan ciğerlerime kadar derin bir acı olarak çıkacak tavana
Senden istediğim tek bir ışık demeti
Duy beni!
Gör beni!
Dokunduğun ben değilim.
Sen söyle bana ! gecemin eşsiz rüzgarında uçuşmuş bir çift kanat acı…Her uçuşunda nefesimin nasıl kesildiğini söyle..
Sende mi unuttun sahi beni..
Peki ya açık perdelerimi?
