Aşktan acıdan değil bu dalgın bakışlarım seviryorsan yalnızsın diyenlere üzüldüğüm için…Bir kitabın en son yaprağı gibi hayatım diyenler unuturlar her kitabın son yaprağının önünde olan onca sayfayı ve bir arka kapağı olduğunu.. O kapak ki hayat o kapak ki aşk…
O kapak sarıp sarmalar son yaprağı ve diğer yaprakların arasına katar ve unutur insanlar kitabın son sayfasında asıl anlatılmak Istenen anlatılır çoğu zaman.. Yalnızlık bir kitaba göre değildir.. Yalnızlık bir insana göre de değildir. Seven insan yalnız olmaz. Düşüncelerinde sevdiği olunca her an o yanındaymış gibi sıcaktır gülücükleri… Üzülür insan… Kalbi üşür, buz tutar kimi zaman lakin yalnızlıktan arındırmıştır kalbini, sevdalanan…
Yalnızlık… Sevdası olmayanda vardır. Sadece aşk değil ana baba arkadaş kardeş dost sevdası olmayanın etrafında ne kadar arkadaşı olsa yalnızdır. Çünkü onlardan ayrı bi dünyadadır: sevgisizlik dünyası… Yalnızlığı atmanın bir yöntemi vardır. Her şeyi sevmek… Seven insan hayattan zevk alır. İçi buz tutsa bile bir sıcak gülümseme verir sevdiğine… Uğraşır, didinir, çabalar… Sevdalandığı sevmese bile onu kendini yalnız hissetmez. Düşlerinde ve hayallerinde o vardır çünkü… Her an hayal kurar her gece düşünde onu görmek için dualar eder bir kere gördümü sevdiği onu seviryormuşçasına kalbindeki hüzün buzları erir… Sevgi ve aşk güzel şeydir yalnızlığın yanına bir metre dahi yaklaşamadığı… Sevgi ve aşk güzel şeydir seven insanın her kitapta kendini arayıp son sayfada mutluluğunu bulduğu… Sevgi ve aşk güzel şeydir mavi bir buğunun seni kendine çektiği…
Dua ile…
–Büşra Aslan–
