İki kişiydi benim baharım
Güzümse hep genç olan..
Soluğumkesildiği anda soldu
Yaprakların da inan..
Hiçbir zamanın
hiçbirgeçmişin
ve hiçbir geleceğin unutturamadığı bir şey şuan içimde.
Belkibilinmeyengüzümde
belki unutulan baharımda…
zaman zaman hatırlar gibi olduğum
Ama çıkmaya hep korkan.
Yazmaktan korktukça hep içimde kalan.
Ve kimsenin bilmesini istemediklerimi buraya yazıyorum şimdi.
Belki -olur ya hani bir ihtimal -görürsün.
Biliyorum kimse anlamayacak beni
Sen bile belki anlamayacaksın.
Korkularımı ve umutsuzluklarımı anlamayacaksın.
Dünümü ve yarınımı anlamayacaksın
Güzümü de baharımı da
Hüznümü de mutluluğunu da…
Şimdimi,gerçeğimi yani onu da anlamayacaksın.
Biliyorum anlamayacaksın ama yazıyorum işte kendi kendime.
İnsan önce beyninde rüyalardan uyanmalı öyle değil mi?
