Şimdi buralar
Karanlık, yoksun, sessiz
Uzun süre güneş doğmamış bir yer burası
Beyaz bulutlardan yoksun bir gökyüzü tamamı
Kahkahalar atan çocukların neşesinden eksik bir şehir kasabası.
Şimdi buralar
Güneşe aç bir çiçek tarlası
Beyaz bulutlara yoksun bir gök tınısı
Neşesiz, rüzgarsız bir çocuk parkı.
Şimdi buralar
Ne zaman kavuşur güneşe
Ne zaman sarar kendini beyaz bulutlar sevgisine
Ne zaman kahkahalar yankılanır rüzgar eşliğinde
Bilinmez…
Şimdi buralar
Artık eski oralar olur gözümde
Kırık olur, dökük olur, noksan olur yüreğimde
Çünkü oralar
Güneşsiz, bulutsuz, neşesiz.
Tıpkı buralar gibi; izsiz
Bensiz, sensiz, bizsiz…