Siyah bir sayfanın üstündeki, beyaz bir yazı gibidir “AŞK”
Ne kadar belli etse de kendini, açıklayamazsın ona rengini.
Ne kadar baksa da gözlerine, kitlenir ayıramazsın gözlerinden.
Ne kadar istese de sevgisini, tutup al diyemezsin.
Siyah’ın yanında Beyaz Bi Türlü Olamazsın..
Sayfalar uzatırsın gözlerine, o ıslatır sayfaları.
Kalem uzatırsın parmaklarının arasına, onun elleri titrer, ya da Kalemin mürekkebi biter.
Kalbine dokunmaya çalışırsın, saklar kalbini, koyar Bi kenara, kilit vurur üstüne, kıramazsın engelleri.
Sarılmak istersin ona, o kendini sakınır, kibrit çöpü gibi kalırsın ortada.
“Seviyorum ulan seni” diyemezsin..
Aklına gelir, arayamazsın, kalbine dokunur ağlayamazsın, sıcak bir gün de, donakalırsın..
Hep uzaklardan seyredersin, bulanık gelir gözlerine, açılamazsın Bi türlü, korkarsın fırtınasından.
Sonra hep aklının köşesinde bir sigara paketi gibi kalır, tek dalı kalmış ben gibi, kıyamazsın, dokunmaya..
Yalnız kaldığında hep onu sayıklarsın, arayamazsın, korkarsın kaybetmeye..
İçine çeker, nefes daraltırsın, bunalırsın, uyuyamazsın, melankoliğe yatarsın.
Bazen de görmek istersin, uzaktan adımlarını sayarsın, yaklaştığında yanına gidemezsin..
Sana baksa Bi kere, zengin rolüne girer, heyecandan fakir takliti yapar, işi hep bok edersin.
Aşk öyle bişeydir ki kömür iken kül olur, kül iken yok olursun..
Platonik aşk bambaşkadır,. İçtiğin su bile kafa yapar sende, kafan Bi döner bi döner, kendini boşlukta sallanırken bulursun..
